Pierwszy kryzys rodziny
Rodzina jest podobna do żywych organizmów, rośnie i rozwija, przechodząc przez określone etapy. Psychologowie wierzą, że kryzysy są konieczne dla prawidłowego rozwoju rodziny. W konflikcie partnerzy ujawniają się i uczą się poszukiwania kompromisów. Uczą się być elastyczni, biorą pod uwagę życzenia i potrzeby drugiej połowy, decydują się na najważniejsze pytanie - dlaczego są razem.
Najczęstszym powodem kryzysu są najzwyklejsze, zwykłe wydarzenia. Dla młodej rodziny, która niedawno nawiązała związek, ślub jest prawdziwym stresem. Bardzo często pary, które nie zorganizowały tradycyjnego ślubu z licznymi rytuałami, weryfikowanymi przez długie lata historii weselnej, nie zdają sobie sprawy z tego, że ich życie zmieniło się i zmieniło na zawsze.
W istocie, małżeństwo jest nie tylko uosobieniem pragnienia dwojga młodych ludzi do wspólnego życia i prowadzenia wspólnego rolnictwa. To połączenie dwóch rodzin z tradycjami i fundacjami. Jest oczywiste, że z upływem czasu małżonkowie nowo małżonkowie będą zmagać się z tymi różnicami i będą musieli znaleźć kompromisy odpowiadające obu stronom.
Pierwszy kryzys rodziny pokazuje, że para jest inna i wcale nie jest logiczną kontynuacją. Niektóre zdania są nawet postrzegane przez nich jako osobiste zniewagi i jako wyraźny dowód na niechęć
.Psychologowie wierzą, że przyczyną tego nieporozumienia jest niska samoocena partnerów. Nie ufają sobie nawzajem, więc nie mogą uzyskać tego, czego naprawdę potrzebują od partnera. Wiele cech charakteru i nawyków pozostało "za kulisami" w procesie zalotowania, więc powodują burzę negatywności po przejściu w małżeństwo. Żona czuje się zdradzona, ponieważ jej mąż nie był tak czysty, jak wyobrażała sobie. A mąż jest rozczarowany gospodarką żony.
Aby móc wyjść z pierwszego kryzysu rodzinnego, małżonkowie muszą nauczyć się słuchać. Trzeba zrozumieć, że braki partnera - wyimaginowane lub realne - stanowią powód do osobistego wzrostu i samodoskonalenia. Małżonkowie powinni zrozumieć, że należy domagać się starannie, bez nacisku, upokorzenia, a nawet zniszczenia partnera. Motto pary powinno brzmieć: "Doceniam to, co robisz dla mnie. Przyjrzyjmy się razem, co możemy zrobić dla nas obojga. "
Bardzo ważne jest, aby mieć otwartą i otwartą komunikację między partnerami. Nie ma nic bardziej strasznego niż obojętność, nawet najbardziej gwałtowne wyjaśnienie stosunków jest lepsze niż cisza i obojętność
.
